Vrijwilligerswerk ervaring Diede

Diede Juli 2017

Al jaren droomde ik ervan, vrijwilligerswerk met apen. Waarom? Omdat ik op de een of andere manier ontzettend gefascineerd ben door apen, en dan voornamelijk de mensapen. Ongelofelijk indrukwekkend vind ik ze. Hoe slim ze zijn, hoe verbanden liggen in de groep, de socialiteit, de speelsheid en het eeuwige afvragen wat er wel niet in hun hoofd af gaat. Veel meer wilde ik over ze leren en vrijwilligerswerk leek me daar een goede manier voor. Terwijl je werkt aan een goed project kun je ontzettend veel leren over de apen. Na wat met mensen te hebben gesproken kwam ik terecht bij het Limbe Wildlife Centre.

Afgelopen zomer ( 2017 ) ben ik van 9 juli tot 5 augustus afgereisd naar het mooie Limbe, in het zuidwesten van Kameroen. Een reis waar ik heel veel naar uit keek en nu ging het eindelijk gebeuren. Een maand werken bij de apen. Werken bij Limbe Wildlife Centre houdt als hoofdtaken het schoonmaken van de hokken en voederen van de apen in. Naast deze taken hou je je als vrijwilliger bezig met observeren, het schoonhouden van het centrum, het maken van verrijking voor de apen, het helpen bij constructie of andere opdrachten wanneer die zich voordoen of wanneer jij zelf een leuk idee hebt.

Het Limbe Wildlife Centre is dus geen knuffelpark met apen. Iets wat ik al wist en waarom ik dit centrum ook verkoos boven andere opvangcentra. Zo gaat de focus echt naar het helpen van de apen. En geloof me, wat is het ongelofelijk leuk om, in mijn geval, een maand in de schoenen te staan van een dierenverzorger. Nooit eerder had ik zoiets gedaan en nooit gedacht dat het me zo zou bevallen. De hele sfeer die er hangt is gewoon zo fijn. Je bent de hele dag in de buitenlucht, lekker aan het werk, vergezeld door lieve werknemers, omringd door prachtige natuur en natuurlijk het allerbeste, omringd door apen! Voor mij was het dus een hele relaxte omgeving om mijn eerste ervaring met vrijwilligerswerk op te doen.

En daarnaast leer je ook nog genoeg over het leven in Limbe, wat mij heel erg liet nadenken over ons leven in Europa.

Terug