Begin 1990 hebben Pandrillus oprichters Peter Jenkins en Liza Gadsby ( beiden bioloog) een uitgebreid onderzoek gedaan in West Kameroen. Hun veldwerk bracht hen naar afgelegen woeste gebieden en dorpjes in verschillende provincies. Hier kwamen ze regelmatig chimpansees tegen. Sommigen vastgeketend midden op de weg, anderen opgesloten in kippenhokken of donkere opslagruimtes en weer anderen gekooid in tuinen bij dure privé huizen of in luidruchtige bars bij hotels in de hoofdstad. De “gelukkigen onder hen“ hadden het gezelschap van een andere chimpansee, maar de meesten moesten hun tijd in eenzaamheid slijten, hongerig, dorstig, vaak ziek of geblesseerd en vooral in afschuwelijke vuiligheid. Ondanks dat hadden ze allemaal nog een ding gemeen wanneer je ze in de ogen keek; hoop…
Peter en Liza waren beschaamd dat de internationaal conservatieve groeperingen die hier werkten deze dieren vanuit politiek oogpunt over het hoofd zagen. Er bestond nog geen enkele faciliteit voor opvang voor de chimpansees of andere primaten. Peter en Liza slaagden erin om er een paar te redden en onder te brengen in andere omstandigheden, maar 45 was echt het maximale. Ze wisten dat er iets moest gebeuren. Kameroen had gewoon een echte reddingsopvang voor chimpansees nodig.
Na verschillende ontmoetingen tussen Pandrillus en de overheid van Kameroen, samen met verscheidene zoektochten naar een geschikte locatie, werd er besloten dat de oude dierentuin Victoria eigenlijk de ideale locatie was om een veilige haven te maken voor een opvangcentrum voor wilde dieren.
Op dat moment had de dierentuin 3 drills, de haarloze maar vrolijke chimpansee Suzanne, een volwassen mannetjes mandril, die nog steeds in de stalen kooi zat waarin hij drie jaar daarvoor was aangekomen, 3 bavianen en wat kleinere apensoorten zoals mona monkeys en preuss monkeys . Alle primaten, behalve de gekooide mandril, waren ingepakt in draadkooien op stroom van ongeveer 1 vierkante meter. De Victoria dierentuin was ook het huis voor een paar reptielen, een paar kleine antilopen, wat vogels en enkele carnivoren. Er waren een paar oude leeuwenkooien en andere hokken, roestig en leeg, maar nog steeds bruikbaar.
De oude dierentuin had goede grond, altijd water en elektriciteit en was vol met potentie om er meer van te maken. Limbe was een populaire stad en een weekendbestemming voor veel lokale inwoners. Het samenwerkingsverband tussen de overheid van Kameroen en Pandrillus was van start gegaan. Het zo wanhopig benodigde opvangcentrum Limbe Wildlife Centre is in 1993 geboren!
Al snel werd de dierentuin omgebouwd tot een echt professioneel opvangcentrum. Peter en Liza hebben samen met een aantal dierenverzorgers vele verbeteringen aangebracht. Zowel in de verblijven als ook in de voeding. De verzorgers hebben de mandril overgebracht naar een groter verblijf. Zijn hierop volgende glimlach zette het hele opvangcentrum in het zonnetje en inspireerde iedereen om het leven van elk dier te blijven verbeteren.
Nu Limbe Wildlife Centre in Kameroen en daarbuiten bekend is worden hoe langer hoe meer in beslag genomen dieren binnengebracht die dringend (medische verzorging) nodig hebben. Dit brengt hoge kosten met zich mee. Veel van de dieren zijn volledig getraumatiseerd. Recentelijk werden 15 jaar oude chimpansees in beslag genomen die hun hele leven in een kooi van 1 vierkante meter zaten. In Limbe Wildlife Centre worden dieren deskundig opgevangen en medisch verzorgd. Daarnaast wordt getracht om hen hun natuurlijke gedrag weer aan te leren en in contact te brengen met soortgenoten zodat ze vroeger of later weer in een beschermde omgeving uitgezet kunnen worden
U kunt uw steentje bijdragen. Kijk voor meer informatie bij “Donaties” of neem vrijblijvend, telefonisch of via mail, contact met ons op. Wij vertellen graag meer over het Limbe Wildlife Centre en wat u zou kunnen betekenen!!